හැඩි කරං හිත
වක්කරං ඇස් ලුණු වතුර
කඩං නූලත් සරුංගල් ජීවිතය
විහිං අපායේ දොර ඇරගෙන
විරිතක් ඕනෙමද කවියකට
ළිඟුවක් ඕනෙමද යෝනියට
වියතක් තරම් නැති ලෝකයක
අගුළුත් කඩං ඇහැරෙන්න
ඈතින් ඉඳන් එළි අල්ලමි
පාරත් හොයං නුඹ යනු ඇති
ඒකත් හීනයක් නොවනු ඇති
හුස්මත් එක්ක සෙල්ලම් හොඳ නැති
දාහක් රහස් කියලත්
තාමත් බරද ඔලුවත්
තේරුම් ගන්න බැරුවත්
තේරුම හොයන තවමත්
