Tuesday, November 29, 2016

දළ සහ මල

දිගෑරෙන පෙති සුවඳ දැනුනම
දළය රොන් බිඳු ගන්න හැදුවා
පෙතිත් ඇකිලී ඇකිලි ඉඳලම
මතින් මත්වී හතිත් හැලුවා


උස් හුස්ම වැටුමකින් දිගු නිහැඬියාවකින්
පෙති ඇහැරී නැගිට බැලුවා
දිගෑදී දහඩියෙන් පෙඟී ඇති දළය දැක
දොස් කන්දකින් දමලාම ගැසුවා


තනි අතින් අත්පුඩි ගහන්නද 
දළය පෙත්තෙන් හෙමින් ඇසුවා
මම මලක් නොඉඳුලේ උන්නා
ඉඳුල් දුක ඇයි දුන්නෙ ඇසුවා


තියුණු හිත මත කැපෙන දළ හදවත
හෙමින් රුහිරු බිඳුවකුත් ගැලුවා
දැක දැකත් පෙති නොඉඳුලම ඉල්ලා
දළය විතරක් වැරදි කිව්වා


මලක් දැක්කම දළක් මත් වෙන
එකත් වරදක් පොතෙත් තිබුණා
පොතෙත් තිබුණට හිතෙත් නැති බව
ලතෙත් දළ හද කියා දුන්නා


පිපුණෙ කොතැනද වත්ත කාගෙද
නෙවෙයි සුවඳයි දැණුනෙ දළයට
පෙතිත් හරියට නොදැන වාගෙම
නපුරු කම් විතරමයි දළයට


අහන් උන් පෙති බලන් වැලි කැට
කඳුළු වැලකින් රටා මැව්වා