කොළඹ උරිස්සේ ඔලුව අැන ඇන
අඬන ගාලු මුවදොර සාරි රැළි රළ
දැවී අළු වෙන හිතත් එක්කම
රත්තරං දළු කොටෙන් කොට ෆිල්ටර
ප්‍රතික්ෂේපිත වේදනාවක ඇඹරෙන සියොළඟම
හිස් තැනට හුළඟ පුරවන බංකුව
බංකු ඇන්දේ දිග ඇරං වං අත
හුළං පිට අත ගාමි සොඳුර ඔහොමම ඉන්න
මං මුලා කරවන වැල් පාග පාගම
කටු ඇණුනු හිත් අඩිය කටු ගලව ගලවම
නටුම වුනු පිරිමිකම නපුංසකවම රැකගෙන
ගාලු මුවදොර සුළඟ පපුව ඇතුළට වදින
බඹර සැර හොය හොය
අමර සැපයම යදින
බයද හිරිකිත සමණළ දළට
හුළඟ කියපං ගිහිං මගෙ දුක
බැහැගෙන ගියත් ඉර
කළු වෙන්න දෙන්නැති වරාය නගර එළි සැර
ඕන නැතිවැති කළුවටම හිත ඇති
ඕන නං කියතහැකි එළිය නිවුවට මං ළඟ
ඔහ්..
ReplyDelete