තවත් ඉතිං
මග නොබලමි
තනිවම
තනි මගකම යමි
හවුල් අවුල් වියවුල් මැද
පවුල් සිහින නොදැක හිඳිමි
බදාගන්න වැට වටකර
මා සතු කිසිවක්ම නොමැති
තබාගන්න අවැසි මතක
හිත් පොඩියේ ගුලි කරගමි
තරුත් නොමැති රාත්තිරියෙ
කණාමැදිරි පාර කියති
අඳුරට අවලාද නොකිය
ඒ එළියට දෑස යොමමි
හුස්මක් හැම අගිස්සකම
දුකක්ම විතරක්ම දනිමි
අමතක කර හුස්ම පවා
ඔහේ වෙසෙන්නෙක්ම වීමි
පාලකයෙකු හෝ වහලෙකු
වන හීනය මරා දමමි
වරාමලක් වී පාවෙන
පාවිල්ලේ සුවය විඳිමි
ප්‍රේමය නම් කළු කුහරයෙ
ගුප්ත බවට වෛර බඳිමි
වචන වලින් සීමා වුනු
හැඟීම් හැබැහින්ම සොයමි
රස්තියාදු සංසාරේ
සිදුහත් වන්නට නොහදමි
ආදරණීයයන්ට කලින්
නිර්වාණේ දොරටු වසමි
No comments:
Post a Comment